Τελικά, γιατί κάνουμε σχέσεις;
Μια ανάσα πριν τον Άγιο Βαλεντίνο. Οι βιτρίνες ντυμένες στα κόκκινα, γεμάτες με κάθε
λογής δώρα κατάλληλα για να υμνήσουν τον έρωτα και την αγάπη. Μια ολόκληρη
ημέρα αφιερωμένη στο φτερωτό Θεό που κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζωή μας.
Και αναρωτιέμαι..Γιατί είναι τελικά τόσο σημαντικές οι συντροφικές σχέσεις; Με ποιον
τρόπο αποτελούν αναπόσπαστο μέρος και τι ελπίζουμε να καταφέρουμε τελικά μέσα
από αυτές;
Ο σκοπός για οτιδήποτε θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας, είναι για να νιώσουμε
κάτι περισσότερο. Μια προαγωγή στην εργασία μας, ένα καινούριο αυτοκίνητο, ένα
ταξίδι, εκείνο το καταπληκτικό κόσμημα που είδαμε και επιθυμούμε διακαώς να
αγοράσουμε.. Όλα στοχεύουν στο να βιώσουμε συναισθήματα: Χαρά, ελευθερία,
ικανοποίηση, έξαψη, ευχαρίστηση.
Και για σκέψου, που μπορείς να αισθανθείς περισσότερα συναισθήματα; Σε ποιον
τομέα της ζωής σου; Μα φυσικά, στη συντροφική σχέση!
Ο λόγος για τον οποίο θέλουμε να έχουμε μια όμορφη σχέση είναι για να καλύψουμε
ένα κενό μέσα μας, το οποίο δημιουργήθηκε πολλά χρόνια πριν και πιστεύουμε ότι
γνωρίζοντας τον κατάλληλο άνθρωπο το κενό αυτό ως δια μαγείας θα καλυφθεί.
Φυσικά, δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι τα ίδια κενά. Η απάντηση βρίσκεται στην
παιδική μας ηλικία. Στο σημείο εκείνο, που όση αγάπη και να πήραμε μέσα από την
οικογένεια μας, δεν εκφράστηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο που το νεαρό μυαλουδάκι
μας θεωρούσε καταλληλότερο.
Ό,τι κι αν μας έλειπε τότε, είναι αυτό που προσπαθούμε τώρα να καλύψουμε μέσα σε
μια σχέση, για να αισθανούμε πληρότητα: κατανόηση, στοργή, φυσική παρουσία,
επικοινωνία, χάδια.
Ωστόσο, συχνά πέφτουμε στην παγίδα να ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος που έχουμε
απέναντί μας, έχει επίσης στο μυαλό του έναν συγκεκριμένο τρόπο για νιώσει την
αγάπη μέσα στη συντροφική σχέση. Ακολουθεί ασυνείδητα τους δικούς του «κανόνες».
Κι έτσι ο καθένας περιμένει σιωπηλά μόνος του να εισακουστεί χωρίς καν να έχει
εκφράσει με ειλικρίνεια τι πραγματικά αποζητά.
Είναι ανώφελο να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας μόνο τρόπος για να εκφράσουμε την
αγάπη μας. Είναι δική μας ευθύνη να ανακαλύψουμε ακριβώς τι είναι αυτό που μας
λείπει και στη συνέχεια να το επικοινωνήσουμε στον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας.
Οι σχέσεις θα ήταν πιο απλές και απολαυστικές αν μιλούσαμε με ειλικρίνεια και αγάπη
αντί να προσπαθούμε να έλεγξουμε ποια κουτάκια μπορεί να μας συμπληρώσει αυτός
ο σημαντικός άλλος και τελικά να απογοητευόμαστε κάθε φορά που αυτό δεν
συμβαίνει.
Ας μην ξεχνάμε, ότι κανένας δεν μπορεί να επωμιστεί το βάρος της δικής μας ευτυχίας
και ολοκλήρωσης. Εμείς πρώτοι καλούμαστε να καλύψουμε τα εσωτερικά μας κενά, να
γεμίσουμε τις ρωγμές, να ακούσουμε τον εαυτό μας, να τον αποδεχτούμε και να τον
αγκαλιάσουμε.
Κική Ζαγκλιβέρη