Απρίλιος, ο μήνας που επιτρέπονται τα ψέματα
 
Απρίλιος, ο μήνας που επιτρέπονται τα ψέματα. Τα λεγόμενα ‘’αθώα’’ ψέματα και για μία μόνο ημέρα. 

Αν αφήσουμε στην άκρη τη χαρά των μικρών παιδιών που σκαρφίζονται χαριτωμένα ψέματα για να ξεγελάσουν τους ‘’μεγάλους’’ και ξεκαρδίζονται όταν τα καταφέρνουν, υπάρχουν τελικά ’’αθώα’’ ψέματα;

Εξαρτάται από το ποιος ρωτάει είναι η απάντηση. Εκείνος που λέει το ψέμα ή εκείνος που το ακούει;

Σε όλους έχει τύχει μία ή και περισσότερες φορές να είναι παρόντες όταν ένα ψέμα αποκαλύπτεται και οι δικαιολογίες ή οι εξηγήσεις από την πλευρά του ‘’ψεύτη’’ ανήκουν σε δύο κατηγορίες.

1.Άμυνα: Το έκανα για πλάκα, δεν ξέρω γιατί το είπα, δεν το κατάλαβα, θα σου έλεγα την αλήθεια αργότερα, έκανα βλακεία, ήταν λάθος μου, σου ζητώ συγνώμη….

2.Επίθεση: Έλα τώρα που δεν κατάλαβες ότι κάνω πλάκα, με κοροϊδεύεις; Σοβαρά τώρα παρεξηγήθηκες; Καλά αν είναι να είσαι τόσο εύθικτος δεν θα σου ξανακάνω ποτέ πλάκα! Ούτε ένα αστείο δεν σηκώνεις! Δεν το περίμενα αυτό από σένα, νόμιζα ότι έχεις χιούμορ!

Aν έχεις βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, θα σου είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσεις ότι το ψέμα έχει διαφορετική βαρύτητα ανάλογα με την πλευρά στην οποία βρίσκεσαι κάθε φορά.

Συνήθως εκείνος που έχει πει το ψέμα έχει την τάση να μειώνει το γεγονός, ενώ εκείνος που το πίστεψε έχει την τάση να το μεγεθύνει. 

Η αλήθεια είναι ότι ένα ψέμα όπως και να το ‘’ντύσουμε’’ είναι ένα ψέμα! 

Τα βασικά ερωτήματα είναι δύο:
1.γιατί έχουμε την ανάγκη να λέμε ψέματα;
2.υπάρχει κάποιος εύκολος τρόπος να σταματήσουμε να το κάνουμε;

Για το πρώτο ερώτημα μπορούμε να μιλάμε για ώρες και να έχουμε ακόμη πράγματα να εξηγήσουμε.

Το σίγουρο είναι ότι λέμε ψέματα για να νιώσουμε κάτι περισσότερο ή λιγότερο, εξαρτάται από την οπτική μας. 

Περισσότερη ασφάλεια, περισσότερη προσοχή, περισσότερη ικανοποίηση, σημαντικότητα, αποδοχή, αναγνώριση, δύναμη, εξουσία….

Λιγότερη ντροπή, λιγότερη ανασφάλεια, λιγότερη αδυναμία, έλλειψη, ασχήμια(μεταφορικά και κυριολεκτικά)…

Όλα τα παραπάνω είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και το νόμισμα είμαστε εμείς. 

Αναγνωρίζοντας και κατανοώντας το λόγο για τον οποίο κάνουμε κάτι μπορούμε έπειτα, αν το επιθυμούμε, να το σταματήσουμε. Και εφόσον μιλάμε για το ψέμα, πάμε στο δεύτερο ερώτημα: 

Πώς μπορώ να σταματήσω να λέω ψέματα; 

Η απάντηση και εδώ περνάει μέσα από το νόμισμα, δηλαδή μέσα από εμάς τους ίδιους και λέγεται ενσυναίσθηση. 

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του ανθρώπου στον οποίο λες ψέματα.

Πώς θα ένιωθες στη θέση του; Τί θα σκεφτόσουν; Πώς θα αισθανόσουν; Το σώμα σου πώς θα αντιδρούσε στο άκουσμα του ψέματος; Στην αποκάλυψη ενός ψέματος; Πώς θα αντιδρούσε ο νους σου; 

Η αποκάλυψη του ψέματος θα σε έκανε να προβείς σε γενικεύσεις του τύπου ‘’όλοι οι άνθρωποι είναι ψεύτες’’ ή ‘’δεν πρόκειται να εμπιστευτώ κανένα ποτέ’’;

Μήπως θα σκεφτόσουν ότι για κάποιο λόγο ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν φάνηκε αντάξιος των προσδοκιών σου και θα πήγαινες παρακάτω χωρίς να έχει κλονιστεί καθόλου μέσα σου η έννοια της εμπιστοσύνης;  

Θα προσπαθούσες να κατανοήσεις την άλλη πλευρά και να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία στον άνθρωπο που σου είπε ψέματα ή θα έκοβες τη σχέση για πάντα;

Ποιο ρήμα θα χρησιμοποιούσες για να περιγράψεις την κατάσταση;
Θα έλεγες ‘’μου είπες ψέματα’’ ή  θα χρησιμοποιούσες πιο έντονες εκφράσεις όπως ‘’με εξαπάτησες’’, ‘’με κορόιδεψες’’; ’’με διέλυσες’’;

Αυτά τα ερωτήματα και πόσα ακόμα είναι ένας εύκολος τρόπος σύνδεσης με τον εαυτό σου προκειμένου να τον κατανοήσεις περισσότερο. 

Οι απαντήσεις που θα δώσεις θα φωτίσουν μία πλευρά της προσωπικότητάς σου που ίσως δεν έβλεπες καθαρά και θα σε βοηθήσουν να εξηγήσεις πρώτα κάποιες δικές σου συμπεριφορές  προτού να είσαι έτοιμος να δεις με ειλικρινές ενδιαφέρον και πιθανόν να συγχωρήσεις τις συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων.

Εξάλλου συγχωρώ δεν σημαίνει υπομένω. 
Σημαίνει κατανοώ και προχωρώ στη ζωή μου χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος.

Αλλά αυτό είναι ένα θέμα με το οποίο μπορούμε να καταπιαστούμε κάποια άλλη στιγμή. 

Σε ό,τι αφορά στο ψέμα, η επιλογή είναι δική σου και το δίλημμα απλό: 
Σε ποια πλευρά του νομίσματος θέλεις να είσαι;
 
Kαλό μήνα και καλή Πρωταπριλιά (γιατί τα έθιμά μας είναι όμορφο να τα κρατάμε)! 
 
Χαρά Καλουμενίδη.